آشنایی با انواع روغن موتور ها و کاربرد هر یک

روغن موتور، یک نوع مایع کاربردی در موتورهای داخلی خودروها است که وظیفه حفاظت، سیلندرها، رینگ‌ها، و سایر قطعات متحرک موتور را انجام می‌دهد. این روغن علاوه بر حفاظت از قطعات در برابر فرسایش و سایر خسارات، در انتقال حرارت، تمیز کردن موتور و افزایش کارایی موتور نیز نقش دارد.

وظایف اصلی روغن موتور عبارتند از:

1. **حفاظت از قطعات:** روغن موتور به عنوان یک لایه محافظ بین قطعات متحرک موتور (مانند سوپاپ‌ها، رینگ‌ها، و محورها) عمل می‌کند و از فرسایش و سایر خسارات جلوگیری می‌کند.

2. **سرد کردن:** روغن موتور حرارت تولید شده در موتور را جذب کرده و از سطوح گرم قطعات موتور به جلو کشیده و سپس در رادیاتور یا یک سیستم خنک‌کننده دیگر تخلیه می‌شود.

3. **تمیز کردن:** روغن موتور ذرات و رزیدوهای تولید شده در موتور را به خود جذب کرده و از داخل موتور پاکسازی می‌کند.

4. **کاهش اصطکاک:** روغن موتور با افزایش لیوان زیستی ویسکوزیته در دماهای عالی، اصطکاک را کاهش داده و از افت انرژی ناشی از اصطکاک جلوگیری می‌کند.

5. **پیشگیری از زنگ‌زدگی:** با افزودن افزودنی‌های ضدزنگ به روغن موتور، از زنگ‌زدگی قطعات موتور جلوگیری می‌شود.

6. **حفظ کننده سوخت:** روغن موتور با ایجاد یک لایه حفاظتی بر روی قطعات سوخت‌رسان مانند اینجکتورها، از دیپوزیت و رسوبات جلوگیری می‌کند.

از آنجا که موتورهای داخلی خودروها با شرایط مختلف دمایی و محیطی روبرو می‌شوند، انواع مختلف روغن‌های موتور با ویژگی‌ها و درجات مختلف طراحی می‌شوند تا بهترین حمایت را در شرایط مختلف ارائه دهند.

تفاوت بین کلاس‌های انواع روغن موتور SL و SN مربوط به استانداردهای API (انجمن صنعت نفت آمریکا) است. هر استاندارد API خصوصیات و الزامات خاص خود را برای روغن موتورها مشخص می‌کند. در اینجا به تفاوت‌های اصلی بین کلاس‌های SL و SN اشاره می‌شود:

1. API SL:

– تولید دهه 1990: SL یک استاندارد قدیمی‌تر است که در دهه 1990 توسط API تعریف شد.

– مختص موتورهای قدیمی‌تر: SL معمولاً برای موتورهای قدیمی‌تر طراحی شده است و الزامات مرتبط با شرایط عملکرد و سوخت‌های موجود در آن دوره را پوشش می‌دهد.

2. API SN:

– تولید دهه 2010: استاندارد SN جایگزین SL شد و در دهه 2010 معرفی شد.

– برای موتورهای جدیدتر: SN بهبودهای بسیاری در زمینه‌هایی نظیر پایداری حرارتی، حفاظت در برابر رسوبات، و کاهش اصطکاک دارد. بنابراین، بیشتر برای موتورهای جدیدتر و با تکنولوژی‌های پیشرفته مناسب است.

– سوخت‌های با کیفیت بالا: SN بیشتر با سوخت‌های با کیفیت بالا و شرایط عملکرد مدرن سازگار است.

موتورهای جدیدتر نیازمند روغن‌های با کلاس‌های API جدیدتری هستند. بهتر است همواره با راهنمای تولیدکننده خودرو و تولیدکننده روغن موتور هماهنگ شوید تا بهترین نوع روغن برای موتور خود را انتخاب کنید.

کیفیت انواع روغن موتور بر اساس استانداردها و کلاس‌های مختلفی تعریف می‌شود. API (انجمن صنعت نفت آمریکا) در این زمینه استانداردها و کلاس‌هایی ارائه کرده است. در زیر به برخی از انواع روغن موتور از نظر کیفیت اشاره شده است:

1. انواع روغن موتور کلاس API SA:

   • کیفیت پایین: معمولاً برای موتورهای قدیمی طراحی شده است و استانداردهای کیفیت پایینی را دارد.
   • بدون افزودنی‌های ضد اکسیدان و ضدزنگ: این روغن‌ها برای موتورهایی که از فناوری‌های مدرن بهره‌مند نیستند، مناسب نیستند.

2. انواع روغن موتور کلاس API SG به SL:

   • کیفیت متوسط تا بالا: این کلاس‌ها به مرور زمان با افزودنی‌های بهبود یافته و استانداردهای کیفیت بالاتر طراحی شده‌اند.
   • مناسب برای موتورهای قدیمی‌تر تا جدیدتر: این روغن‌ها معمولاً برای موتورهایی مناسب هستند که از تکنولوژی‌های جدیدتر استفاده نمی‌کنند.

3. انواع روغن موتور کلاس API SM به SN:

   • کیفیت بالا: این کلاس‌ها شامل روغن‌های با کیفیت بسیار بالا هستند.
   • مناسب برای موتورهای جدید: معمولاً برای موتورهای جدید با فناوری‌های پیشرفته و افزونگی‌های بالاتر طراحی شده‌اند.

4. انواع روغن موتور کلاس API CK-4 و FA-4:

   • مختص موتورهای دیزل: این کلاس‌ها اغلب برای روغن‌های موتور دیزل استفاده می‌شوند.
   • مناسب برای موتورهای تربوشارژ دیزل: با توجه به نیازهای موتورهای دیزل با توربوشارژ، این کلاس‌ها کارایی بالاتری ارائه می‌دهند.